Witryny bez certyfikatu SSL (czyli przedrostka https w adresie) mają gwałtownie obniżane pozycje w wynikach wyszukiwania Google.

Na skutek wdrożenia certyfikatu zmienia się adres strony z http:// na https:// i mimo wykonania odpowiednich przekierowań, spodziewany jest około 3-miesięczny spadek ruchu o około 15%, po którym witryna zapewne powróci do poprzedniego ruchu. Nie jednak reguły co do czasu lub wysokości spadku ruchu. Spadek może też nie wystąpić wcale lub być większy, bądź trwać dłużej.

Alternatywą jest brak certyfikatu SSL i całkowity, stopniowy spadek ruchu. Im wcześniej wykona się tą zmianę, tym lepiej.

Czytaj dalej o tym, jak kupić i wdrożyć certyfikat SSL oraz jakie zadania należy wykonać.

We frameworku Genesis z jakiegoś powodu używanie własnej pętli w home.php nie działa, tzn. druga i kolejne poza pierwszą strony paginacji dają błąd 404 not found.

Problem ten występuje często – jest wiele zapytań o niego w internecie, natomiast żadnych konkretnych rozwiązań. Przyczyna problemu nie jest znana. Ogólnie framework ten jest fatalny – niesamowicie komplikuje prosty i wydajny system szablonów WordPressa.

Najprostszym rozwiązaniem jest zastosowanie własnej strony błędu i usunięcie z ustawień WordPressa przypisania podstrony bloga w sekcji Ustawienia → Czytanie (należy ustawić na –Wybierz–).

Plik php z pętlą należy nazwać inaczej, niż home.php (np. page-artykuly.php) i w jego pierwszej linii wpisać:

<?php /* Template Name: Artykuly */

Następnie w ustawieniach podstrony Artykuły należy wybrać szablon o nazwie Artykuly. Wtedy paginacja powinna działać poprawnie.

Poniżej zamieszczam orientacyjny kod pliku page-artykuly.php (źródło).

Przełączając jeden z serwerów na PHP 7 z PHP 5.3 powstał ciekawy błąd 500 (internal server error), z następującą treścią:

Parse error: syntax error, unexpected end of file nazwa pliku, w tym przypadku functions.php WordPressa in the line numer ostatniej linii pliku

Pierwszą myślą jest niedomknięty nawias, średnik, przecinek itp… Okazało się jednak, że problem leżał gdzie indziej.

Otóż na serwerze konfiguracja PHP w wersji 7 miała domyślnie dyrektywę PHP short_open_tag ustawioną na Off, co powodowało, że użycie kodu <? do rozpoczęcia bloku PHP (zamiast alternatywnego <?php) owocowało właśnie rzeczonym błędem.

Tego skrótowego znacznika otwarcia kodu PHP używa mnóstwo projektów, zaś zlokalizowanie problemu okazało się dosyć trudne – treść błędu niczego konkretnego nie mówiła (wskazywała na ostatnią, pustą linię pliku), zaś wykrywacze błędów PHP nie zgłaszały pomyłek. Również narzędzia online nie pomagały – zazwyczaj błędów wcale nie sygnalizowały wcale, a jeśli już, to bez wskazywania, gdzie one występują i czemu.

Sam problem pojawiał się więc nawet przy użyciu kodu ?><?

Rozwiązanie problemu

Najprostszą metodą jest ustawienie w pliku php.ini dyrektywy na On:

short_open_tag = On ;

Nie zawsze jednak jest to możliwe. W tym przypadku dostawca serwera hostingowego zablokował możliwość edytowania ustawień PHP, także przez funkcję PHP: @ini_set('short_open_tag', 'On');

Pozostało więc żmudne zmienianie każdego wystąpienia otwierającego znacznika PHP <? na <?php

Niestety przy mnóstwie dodatków do systemu WordPress i jego aktualizacjach taka konfiguracja serwera oznacza, że w każdej chwili witryna może przestać działać.

Dlatego też tak istotne jest, by swoje strony umieszczać na profesjonalnym hostingu, a nie byle tańszym.

Dlaczego taka dyrektywa istnieje?

Znaki <? oznaczają także początek kodu języka XML. Jeśli więc w projekcie PHP używa się XMLa, to mogą powstać problemy z nieprawidłowym włączeniem interpretera PHP, gdy używany jest kod XML.

W praktyce takie sytuacje się raczej nie zdarzają i wiele ludzi stosuje skrótowe znaczniki otwarcia kodu PHP. Jak jednak widać po tym przykładzie, jednak należy stosować pełny zapis znacznika otwarcia.

Hosting współdzielony DreamHost mimo, że bardzo dobry, ma swoje ograniczenia. Strony z czasem go przerastają. Efektem są błędy 500 internal server error lub 404 not found, ponieważ procesy httpd, które przekraczają limity RAMu lub czasu procesora, są zabijane w trakcie wykonywania, co owocuje takimi właśnie błędami.

Aby przekonać się, ile razy procesy były zabijane, można zapytać wsparcie techniczne o liczbę wykonań prockill. U nas sięgała już kilka tysięcy miesięcznie – tyle razy strony nie ładowały się poprawnie (choć w zdecydowanej większości przy ich administracji, ponieważ użytkownicy mają większość zasobów ładowanych z CloudFlare).

W takiej sytuacji najprościej jest przerzucić się na ich pakiet VPS, który różni się w praktyce tym, że można ustawiać pojemność pamięci RAM i monitorować czas zużycia procesora, co niweluje powyższe problemy. Można także zostawiać włączone na stałe procesy w pamięci, co może być bardzo przydatne dla informatyków.

Wykonaliśmy testy przed i po zmianie hostingu Shared na VPS dla witryny opartej o WordPressa.

Wiele firm hostingowych wdrożyło już wersję 7 języka PHP na swoje serwery, która jest znacznie szybsza od poprzednich (nawet dwukrotnie).

Jednocześnie zauważyłem, że wiele z tych firm (np. nazwa.pl, DreamHost) domyślnie ma wyłączone wsparcie dla mechanizmu OPcache, który według moich testów przyspiesza ładowanie stron na WordPressie i sklepach na WooCommerce dwu- a nawet trzykrotnie! Tak – 200% do 300%!

Najwięcej zyskują duże strony, jak sklepy. Czas ich generowania potrafił spaść z 10 sekund do 3 sekund.

Strony niezbyt skomplikowane, jak niniejsza, zyskują przyspieszenie rzędu 10% (czas ładowania spadł z 0,6s do 0,5s).

Wystarczy zapytać dostawcę hostingu, w którym miejscu można włączyć tą funkcję, a strona magicznie przyspieszy. Wiedza techniczna zazwyczaj nie jest wymagana. Dla WordPressa trzeba jednak zainstalować wtyczkę OPcache Dashboard, która automatycznie wyczyści cache po aktualizacji WordPressa, co jest niekiedy potrzebne.

Będzie to kosztem pamięci RAM, ale jeśli mamy zapas około 100MB (a tak zazwyczaj jest), to nie powinno to być żadnym problemem.